ινδικός

-ή, -ό (ΑΜ ινδικός, -ή, -όν, Α θηλ. και Ινδίς) [Ινδός]

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην Ινδία ή στους Ινδούς

2. αυτός που προέρχεται από την Ινδία

3. το ουδ. ως ουσ. το ινδικό(ν)

κυανή χρωστική ουσία που εξάγεται από το φυτό ινδικοφόρος η βαφική, το λουλάκι

4. (το θηλ. ως κύριο όν.) η Ινδική

η χώρα τών Ινδών, η Ινδία

νεοελλ.

σπαν.

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στους ινδιάνους, στους ερυθροδέρμους

2. φρ. α) «ινδική κάνναβις» — θάμνος ιθαγενής τής Ινδίας, απ' όπου παρασκευάζεται το χασίς

β) «ινδικά τάγματα» — αγγλικά παράσημα που απονέμονταν ως ανταμοιβή σε άτομα που προσέφεραν υπηρεσίες στην Ινδία κατά την εποχή που ήταν βρετανική αποικία

γ) «ινδική τέχνη» — η τεχνοτροπία τής οποίας κύρια χαρακτηριστικά είναι η υπομονή και η επιτηδειότητα στην εκτέλεση

δ) «ινδικό κάρυο» και «ινδοκάρυδο» — καρύδα τού δένδρου κοκκοφοίνικας

ε) «ινδικό χοιρίδιο» — ινδόχοιρος*

3. (το θηλ. και το ουδ. πληθ. ως ουσ.) η ινδική και τα ινδικά

η γλώσσα που μιλούν οι Ινδοί

αρχ.

φρ. «ἰνδικὸν φάρμακον»

α) είδος πιπεριού

β) είδος αλοιφής τών ματιών.